توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟

توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟

بسیاری از کسانی که به جهان بلاکچین و ارزهای رمزنگاری شده وارد می‌شوند، به درستی تعریف کوین و توکن و تفاوت آن‌ها را درک نمی‌کنند. اما بین کوین و توکن تفاوت‌های بسیار بزرگی وجود دارد. در این مقاله، بررسی می‌کنیم که چرا این قدر سردرگمی درمورد این دو اصطلاح وجود دارد. سپس با ارائه‌ی چند مثال توضیح می‌دهیم که کوین و توکن دقیقاً چه هستند، چه کاربردهایی دارند و چه اهدافی را دنبال می‌کنند.

گاهی اوقات مردم از اصطلاح کوین (Coin) برای اشاره به چیزی استفاده می‌کنند که بقیه آن را توکن (Token) می‌نامند و برعکس آن نیز صادق است. برخی این دو نام را برای اشاره به همه‌ی دارایی‌های دیجیتالی به کار می‌برند که در حال حاضر در دسترس است. اما بین کوین و توکن تفاوت‌های بسیار بزرگی وجود دارد، بنابراین بهتر است این تفاوت‌ها را بدانید. در این مقاله، ابتدا با هم می‌بینیم که چرا این قدر سردرگمی میان این دو اصطلاح وجود دارد. سپس با ارائه‌ی چند مثال توضیح می‌دهیم که کوین و توکن دقیقاً چه هستند و هر یک چگونه استفاده می‌شوند. در پایان این مطلب به راحتی می‌توانید تشخیص دهید که یک دارایی دیجیتال توکن است یا یک کوین است.

توکن چیست؟

به توکن‌ها گاهی اوقات کوین دیجیتال می‌گویند، اما این درست نیست. چون یک تفاوت عمده وجود دارد. توکن‌ها در بلاکچین‌های موجود تولید می‌شوند. رایج‌ترین پلتفرم ایجاد توکن، بلاکچین اتریوم است. با این حال، پلتفرم‌های دیگری نظیر نئو، ویوز (Waves)، لیسک و استراتیس هم وجود دارند. توکن‌های پلتفرم اتریوم با نام توکن‌های ERC-20 شناخته می‌شوند. در حالی که توکن‌های نئو با نام توکن‌های NEP-5 شناخته می‌شوند. هر کسی می‌تواند توکن سفارشی خودش را در این پلتفرم‌ها بسازند.

توکن‌ها چگونه ساخته می‌شوند؟

حقیقت این است که این کار به کمی مهارت فنی نیاز دارد. انجام آن را به افراد کاملاً مبتدی توصیه نمی‌کنیم، ولی کسی که تجربه‌ی کمی در زمینه‌ی برنامه‌نویسی داشته باشد، در مدت کوتاهی می‌تواند این کار را انجام دهد. البته لازم است توسعه‌دهنده مقداری کوین مخصوص بلاکچینی که توکن بر روی آن ساخته شده را خرج کند. برای مثال، اگر توکن بر روی اتریوم ساخته شده باشد، سازنده باید برای دریافت تاییدیه‌ تراکنش خلق توکن از طرف ماینرهای شبکه کمی اتر خرج کند.

هدف توکن‌ها چیست؟

علت وجود اکثر توکن‌ها این است که در اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز یا dApp استفاده شوند. وقتی توسعه‌دهندگان توکن‌هایشان را می‌سازند، می‌توانند تصمیم بگیرند که می‌خواهند چه تعداد توکن ساخته شود و این توکن‌ها بعد از ساخته شدن برای چه کسی ارسال شود. در این مقطع، بخشی از این توکن‌ها به بلاکچینی که توکن بر روی آن ساخته شده پرداخت می‌شوند. توکن‌ها اغلب بعد از ساخته شدن برای فعال‌سازی قابلیت‌های اپلیکیشن مورد نظرشان استفاده می‌شوند. برای مثال، موزیکوین توکنی است که امکان دسترسی به قابلیت‌های مختلف پلتفرم موزیکوین را فراهم می‌کند. این دسترسی می‌تواند شامل تماشای یک موزیک ویدیو یا گوش دادن به یک موسیقی باشد. صرافی بایننس (Binance) نیز توکن مخصوص خودش را دارد. اگر کاربران از توکن این صرافی که BNB نام دارد استفاده کنند، هزینه‌ی آن‌ها نصف می‌شود. برخی توکن‌ها با هدف کاملاً متفاوتی ساخته می‌شوند: تا نشانگر یک چیز فیزیکی باشند. فرض کنید می‌خواهید خانه‌ی خود را با استفاده از یک قرارداد هوشمند بفروشید. در این صورت نمی‌توانید خانه‌ی خود را به شکل فیزیکی در قرارداد هوشمند خود قرار دهید، درست است؟ بنابراین باید از توکنی استفاده کنید که نشانگر خانه‌ی شما باشد. (WePower (WPR نمونه‌ای مناسب از توکن‌هایی است که نشانگر چیزهای فیزیکی هستند. این توکن نشانگر جریان برق است. پروژه‌ی WePower یک dApp است که به کاربران اجازه می‌دهد با استفاده از قراردادهای هوشمند در بلاکچین برق خرید و فروش کنند. توکن این پروژه نشانگر مقدار مشخصی انرژی است.

کوین چیست؟

کوین در تعریف، یک دارایی است که متعلق به بلاکچین خودش به حساب می‌آید. مثلاً بیت‌کوین، لایت‌کوین یا اتر را در نظر بگیرید. همه‌ی این کوین‌ها در بلاکچین مربوط به خودشان وجود دارند. پس، برای واضح‌تر شدن: بیت‌کوین در بلاکچین بیت‌کوین اجرا می‌شود و عمل می‌کند. اتر در بلاکچین اتریوم اجرا می‌شود و عمل می‌کند. نئو در بلاکچین نئو اجرا می‌شود و عمل می‌کند. تراکنش کوین‌های دیجیتال می‌تواند از یک شخص به شخصی دیگر انجام شود. اما در هنگام ارسال و دریافت هیچ کوینی (به معنای سکه) به صورت فیزیکی جابجا نمی‌شود. همه‌ی کوین‌ها به عنوان داده در پایگاه‌های داده‌ی جهانی و غول‌آسا قرار دارند. این پایگاه داده (یا بلاکچین) سوابق همه‌ی تراکنش‌ها را نگه می‌دارد و توسط کامپیوترهایی که در سراسر دنیا وجود دارند، مورد بررسی و تایید قرار می‌گیرد. نکته‌: باید بدانید که اگر در حال حاضر با فناوری بلاکچین آشنا نیستید، ابتدا باید با این فناوری آشنا شوید. برای درک تفاوت میان کوین و توکن لازم است اول خود بلاکچین را درک کنید.

نتیجه گیری

اکنون باید بدانید که وقتی یک نفر می‌گوید کوین دیجیتال، این اصطلاح چه تفاوتی با توکن دیجیتال دارد. حالا باید تعریف ساده‌ی کوین و توکن را یاد گرفته باشید: کوین مخصوصِ بلاکچین خودش است، در حالی که توکن بر روی یک بلاکچین دیگر مثل اتریوم، نئو یا ویوز ساخته می‌شود. مضاف بر این باید فهمیده باشید که هر یک از این دو مفهوم چه استفاده‌ای دارد. کوین در اکثر موارد صرفاً به عنوان پول استفاده می‌شود؛ البته برخی از کوین‌ها کاربردهای دیگری هم دارند. مثلاً به عنوان سوخت اپلیکیشن‌ها، یا اعتباری برای تایید تراکنش‌های شبکه، یا برای تامین نیاز قراردادهای هوشمند و تراکنش‌های توکن نیز به کار می‌روند. ولی توکن‌ها هدف دیگری دارند. اگر آن‌ها را برای استفاده بر روی dApp ساخته باشند، هدفشان به خود اپلیکیشن بستگی خواهد داشت. در مواردی، این توکن‌ها برای قابلیت‌هایی نظیر حق رای هستند. اما جدا از این، می‌توان از توکن‌ها برای تراکنش‌های dApp (مثل سیویک) یا دادن پاداش به کاربران از طریق چیزهایی مثل ارائه‌ی تخفیف هزینه‌ها (مثل بایننس) استفاده کرد.

چنانچه این مطلب را مفید میدانید با لایک کردن و به اشتراک گذاشتن آن، از ما حمایت کنید. نظرات، پیشنهادات و مقاله های درخواستی خود را از طریق قسمت دیدگاه ها برای ما ارسال کنید.

تفاوت کوین و توکن چیست؟

بسیاری از سرمایه گذاران بازار ارزهای دیجیتال به دنبال بهترین موقعیت سرمایه گذاری از نظر قیمت و بنیاد یک توکن یا کوین هستند. اما یک قدم قبل تر سوالی برای برخی از آن ها پیش می آید و آن این است که کدام یک موقعیت بهتری برای سرمایه گذاری هستند، توکن ها یا کوین‌ها؟

برای پاسخ به این سوال طبق راهنمای سرمایه گذاری در بازار ارز دیجیتال منتشر شده منابع معتبر آموزشی، بهتر است ابتدا چند مفهوم ابتدایی را مطالعه کنیم با با تعریف کوین و توکن به صورت کامل آشنا شویم.

تفاوت کوین و توکن چیست؟

به بیان ساده زمانی می توانیم یک ارز دیجیتال را کوین معرفی کنیم که بلاکچین اختصاصی خود را توسعه داده باشد. به عنوان مثال ارز دیجیتال بیت کوین، اتریوم، کاردانو، پولکادات، سولانا و. پلتفرم هایی هستند که با توسعه بلاکچین اختصاصی خود با اهداف متفاوت می توانیم آن ها را کوین یا سکه معرفی کنیم.

با توجه به آموزش های پایه منتشر شده در منابعی نظیر Nerd Wallet، Adaas Capital وA161 زمانی که یک پروژه مانند ارز دیجیتال شیبا از بستر اتریوم برای توسعه اکوسیستم و قرارداد هوشمند خود استفاده می کند آن را توکن معرفی می کنیم. بدین ترتیب توکن ها بلاکچین اختصاصی خود را ندارند و می توانند در بلاکچین های مختلف توسعه و انتقال پیدا کنند.

توکن یا کوین؟ کدام قابل اعتماد تر است؟

بهتر است قبل از هر تصمیم سرمایه گذاری در بازار ارز دیجیتال از موضوع ریسک بسیار زیاد در این بازار مطلع باشید. توجه فرمایید که ممکن است زمانی که اخبار را دنبال می کنید با اعداد 100% و یا حتی 300% افزایش قیمت در کمتر از 24 ساعت مواجه شوید، اما فراموش نکنید که مفهوم ریسک یک چاقوی دو لبه است و ممکن است به همان سرعتی که قیمت یک ارز رشد می کند، قیمت آن سقوط کند!

به صورت کلی تفاوت بسیار زیادی میان کوین ها و توکن ها وجود ندارد که بتوان به وسیله آن یک مرز برای اعتماد میان آن ها فرض کرد. به عنوان مثال توکن های بسیار معروفی را می توان نام برد که در رقابت با بسیاری از کوین ها برتری و محبوبیت بیشتری را کسب کرده اند و بر عکس میم کوین هایی که تنها یک قرارداد هوشمند ساده بر بستر یک بلاکچین ارزان هستند و سرمایه گذاری در آن ها هیچ تفاوتی با کلاه برداری و شرط بندی ندارد.

چطور بهترین کوین یا توکن را برای سرمایه گذاری انتخاب کنیم؟

طبق آموزش منتشر شده در سایت Adaas Capital نکته بسیار مهمی که هنگام سرمایه گذاری در یک توکن و یا کوین باید به آن توجه داشته باشید ارزش واقعی یک ارز دیجیتال است. برای تشخیص ارز ذاتی یک پروژه باید توسط شاخص های متفاوت تحلیلی مورد بررسی قرار بگیرد. به عنوان مثال اگر قصد سرمایه گذاری بر روی یک کوین متعلق به یک بلاکچین که بستری برای اجرای قرارداد های هوشمند است دارید در ابتدا باید به بررسی رقبای آن بپردازید و از خود سوال کنید که آیا این بلاکچین ویژگی که باعث برتری آن شود را در مقابل رقبا خود ارائه می دهد؟

و یا هنگام بررسی یک توکن توجه داشته باشید که نحوه عرضه و یا تیم توسعه دهنده آن توکن چه کسانی هستند و با چه هدفی آن توکن را به بازار ارزهای دیجیتال عرضه کرده اند؟ آیا یک توکن حاکمیتی متعلق به یک پلتفرم وام دهی در امور مالی غیر متمرکز است و یا تنها یک قرارداد هوشمند ساده با هدف کلاه برداری از سرمایه گذاران حریص و تازه کار است؟

برای انتخاب بهترین توکن و یا کوین برای سرمایه گذاری باید آن ارز دیجیتال را از نگاه تحلیل فاندامنتال، تحلیل تکنیکال قیمت، تحلیل بستر مادر و حتی داده های درون شبکه و یا داده های مربوط به اقتصاد کلان را مورد بررسی قرار دهید و در صورتی که تمام تحلیل ها بیانگر شرایط مناسب برای خرید است، می توان آن ارز دیجیتال را به عنوان یک موقعیت سرمایه گذاری در نظر گرفت بدون توجه به توکن یا کوین بودن آن.

معرفی قابل اعتماد ترین کوین ها و توکن ها

از نگاه کارشناسان تحلیلی سایت Nerd wallet، در حال حاضر تمامی کوین ها و توکن هایی که در رتبه 1 تا 100 از نگاه حجم بازار هستند را می توان به عنوان یک ارز دیجیتال قابل اعتماد در معرفی کرد. البته در میان آن ها می توان ارز های دیجیتال کم ارزشی همانند شیبا را مشاهده کرد که به دلیل حمایت سرمایه گذاران توانسته است به قیمت و حجم بازار بالایی دست پیدا کند.

به عنوان مثال ارز دیجیتال بیت کوین، اتریوم و سولانا به دلیل عملکرد فوق العاده بلاکچین آنها به عنوان برترین کوین های حال حاضر بازار ارز دیجیتال می توان معرفی کرد و توکن هایی مانند چین لینک، یونی سواپ و مانا نیز عملکرد فوق العادی را به عنوان توکن به نمایش گذاشته اند اما شاخص قابل اعتماد بودن به تنهایی نمی تواند یک دلیل برای سرمایه گذاری در آن ارز دیجیتال باشد.

چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟

بیایید اول ببینیم کوین Coin و توکن Token چیست و چه ویژگی‌هایی دارند؟ خودتان را برای یک کنجکاوی آماده کنید. قبل از ورود به این بحث، اگر نیاز به اطلاعات بیشتری در مورد رمزارزها دارید، مقاله «ارز دیجیتال چیست» را مطالعه کنید.

کوین Coin یا سکه ارز دیجیتال چیست؟

کوین Coin معادل با پول‌ دیجیتالی است که به کمک تکنیک‌های رمزنگاری، ساخته شده و با هدف ذخیره ارزش در دنیای ارز دیجیتال استفاده می‌شود.

این سکه‌ها می‌توانند از یک شخص به شخص دیگر منتقل شوند، اما خبری از جابه‌جایی فیزیکی نیست! تمام کوین‌ها به‌عنوان داده‌های دیجیتالی در یک پایگاه اطلاعات جهانی مخصوص به خودشان که به بلاکچین معروف است، وجود دارند.

بیت کوین را در نظر بگیرید که دارای یک بلاکچین اختصاصی است و فقط از الگوریتم مخصوص به خود پیروی می‌کند، به‌طور مشابه اتر در شبکه اتریوم و NEO در بلاکچین NEO قابل استفاده است. با توجه به این موضوع نتیجه می‌گیریم که سکه ارز دیجیتال (کوین) یک دارایی بومی برای شبکه بلاکچین مخصوص خودش است.

کوین چه ویژگی اساسی دارد؟

بنابر آنچه در بالا خوانید، ۲ ویژگی اساسی برای کوین‌ها وجود دارد:

1. همه آن‌ها در شبکه بلاکچین مستقل خودشان وجود دارند
2. قابلیت ارسال، دریافت و استخراج شدن دارند

کوین‌ها ویژگی‌های مشابهی با پول واقعی دارند و در واقع با همین هدف ساخته شده‌اند. برای مثال، هردوی آن‌ها قابل تعویض، قابل تقسیم، قابل حمل هستند و عرضه محدودی دارند.

کاربردهای کوین

کاربرد کوین یا همان سکه ارز دیجیتال بسیار ساده است، آن‌ها به‌عنوان پول واقعی استفاده می‌شوند و بس! شما می‌توانید از کوین به‌عنوان سرمایه‌گذاری و خرید و فروش یک نوع ارز استفاده کنید، آن‌ها را ذخیره کرده و در ازای چیزهای با ارزش‌تر تعویض کنید یا از آن‌ها به عنوان یک واحد حساب برای قیمت‌گذاری کالاها و خدمات بهره ببرید.

برای مثال، افرادی که بیت‌کوین دارند، می‌توانند به‌جای پول واقعی از این ارز دیجیتال برای پرداخت برخی خدمات و کالاها در اینترنت و مکان‌های دیگر استفاده کنند. هم‌چنین، می‌توان این کوین‌ها را بدون این که هیچ اتفاقی برای‌شان بیوفتد، در طولانی مدت ذخیره کرد، یا کارهای مرتبط با پرداخت انجام داد، اما از کوین‌ها انتظاری فراتر از این نداشته باشید!

همان‌طور که گفتیم، وظیفه اصلی کوین استفاده از آن به عنوان پول است، اما در بین ارزهای دیجیتال استثناهایی در این زمینه وجود دارند. برای نمونه، اتر را در نظر بگیرید که علاوه‌بر کاربردهایش به عنوان یک کوین معمولی، از آن برای تامین سوخت تراکنش‌ها در شبکه اتریوم هم استفاده می‌شود.

توکن Token چیست؟

توکن Token دارایی دیجیتالی شامل ارز، حواله و… است که می‌توان از آن به عنوان یک روش پرداخت در داخل اکوسیستم یک پروژه معین استفاده کرد. در واقع، توکن‌ها در بلاکچین‌های موجود ساخته می‌شوند و دارای یک بستر اختصاصی نیستند.

امروزه، توکن‌های بسیاری بر بستر کوین‌های مختلف به‌وجود آمده‌اند که معروف‌ترین آن‌ها توکن اتریوم است که با نام ERC-20 شناخته می‌شود. همان‌طور که می‌دانید، اتریوم برمبنای قراردادهای هوشمند در بلاکچین ساخته شده است، به این معنا که برای داشتن این ارز دیجیتال لزومی برای تهیه یک بلاکچین اختصاصی نیست. این خاصیت اتریوم، منجر به ایجاد اولین توکن‌ها در این شبکه شد.

معمولا این دارایی‌های دیجیتالی برای استفاده در یک برنامه غیرمتمرکز ساخته می‌شوند، اما طراحی و ساخت آن‌ها می‌تواند اهداف مختلفی داشته باشد. فرض کنید شما می‌خواهید از طریق قرارداد هوشمند خانه خود را به فروش برسانید، در این صورت که نمی‌توان خانه را به طور فیزیکی در این قرارداد گذاشت! درعوض می‌توانید از توکن استفاده کنید تا نمایانگر خانه شما باشد.

انواع توکن Token

باتوجه به کاربرد و نحوه عملکرد، توکن‌ها به گروه‌های مختلف تقسیم‌بندی می‌شوند که با هم مرورشان می‌کنیم.

توکن‌های کاربردی Utility Tokens

توکن‌های کاربردی، برای انجام هدفی خاص در بستری که متناسب با آن ساخته شده‌اند، مورد استفاده قرار می‌گیرند. یکی از رایج‌ترین کاربردهای این توکن‌ها، استفاده از آن‌ها به عنوان یک روش پرداخت برای خرید درون یک پلتفرم است. برای مثال، توکن MEP برای پرداخت خدمات بهداشتی و درمانی در پلتفرم Mediapedia کاربرد دارد.

توکن‌های امنیتی Securities tokens

توکن‌های امنیتی که به آن‌ها توکن بهادار هم می‌گویند، درست مانند اوراق بهادار سنتی عمل می‌کنند! این توکن‌ها دارایی یا سهامی از یک شرکت یا پروژه هستند که پس از پایان عرضه اولیه به خریدار داده می‌شوند. افراد می‌توانند با خرید این سهام، یک حقوق مشخص به‌اضافه اشتراک در سهام شرکت به دست آورند.

ویژگی متفاوت توکن‌های امنیتی توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ این است که توسط قوانین خاص فدرال و قوانین تجارت سهام محدود می‎شوند. هم‌چنین، از ‌این توکن‌ها می‌توان در بستری بیرون از پلتفرمی که مخصوص آن ساخته شده‌اند هم استفاده کرد. ارزش این توکن‌ها مانند هر سهام دیگری وابسته به عملکرد شرکت مربوط است و با کاهش یا افزایش ارزش آن تغییر پیدا می‌کند.

توکن‌های جایزه Reward tokens

همان‌طور که از نام‌شان پیداست، توکن‌های جایزه را می‌توان نوعی امتیاز وفاداری در نظر گرفت که برای تقدیر و تشکر به افراد تعلق می‌گیرد. این توکن‌ بر روی یک بلاکچین‌ خاص طراحی می‌شود و لزوما دارای ارزش واقعی مشابه با توکن‌های استاندارد نیست.

توکن‌های دارایی Asset tokens

به توکن‌هایی که توسط دارایی‌های واقعی مانند طلا، املاک و اوراق قرضه پشتیبانی می‌شوند، توکن‌های دارایی می‌گویند. از این توکن‌ها برای خرید و فروش اموالی که پوشش می‌دهند، استفاده می‌شود که نشان‌دهنده ارزش واقعی آن‌ها هستند. استفاده از این نوع توکن‌ها باعث بهبود خرید و فروش‌های فیزیکی در بازار ارز دیجیتال شده است.

توکن‌های ارزی Currency tokens

توکن‌های ارزی مانند رمزارزهای واقعی هستند و برای همان هدف، یعنی پرداخت خریدها، مورد استفاده قرار می‌گیرند. برای مثال، ارز دیجیتال بیت کوین برای خرید و فروش در بازارهایی که پذیرای آن هستند، استفاده می‌شود. اما توکن‌های ارزی علاوه‌بر این ویژگی، قابلیت معامله با رمزارزهای دیگر و ارزهای فیات را دارند و می‌توان از طریق کیف پول، آن‌ها را به سایر کاربران ارسال کرد.

توکن های غیرقابل معاوضه NFT tokens

توکن غیرقابل معاوضه نوعی توکن است، که در آن توکن‌ها ارزش برابری ندارند و هر توکن امضای دیجیتالی خاص خود را دارد، بنابراین نمی‌توان توکن‌ها را با هم معاوضه کرد. بر خلاف این نوع توکن‌ها، در ارزهای دیجیتال ارزش هر واحد از آن‌ها برابر است، مثلاً ارزش همه بیت کوین‌ها برابر است و شما می‌توانید هر بیت کوین را با بیت‌کوین دیگر معاوضه کنید. از این توکن‌ها برای خرید و فروش آثار هنری و فرهنگی که دارای حق کپی‌رایت هستند، استفاده کرد.

توکن‌ها چگونه ساخته می‌شوند؟

ساخت توکن بر روی هر پلتفرمی که از قراردادهای هوشمند و زبان‌های برنامه‌نویسی سطح بالا استفاده کند، قابل اجراست. به‌طوری که در کمتر از یک ساعت و با هزینه بسیار کم می‌توان یک واحد از آن را تولید کرد، اما توجه داشته باشید که ساخت آن لزوما به‌معنای باارزش بودنش نیست!

برای این کار، توسعه‌دهندگان با استفاده از زبان‌ برنامه‌نویسی مخصوص و با توجه به استانداردهایی که شبکه بلاکچین مورد نظر تعیین می‌کند، قرارداد هوشمند ایجاد کرده و در شبکه پیاده‌سازی می‌کنند. زمانی که توسعه‌دهندگان درحال ساخت توکن هستند، می‌توانند تصمیم بگیرند که چه تعداد واحد از آن‌ها تولید شود و بعد از ساخت، به چه آدرس‌هایی ارسال شوند.

درهمین هنگام مرحله پیش‌فروش یا همان عرضه اولیه، در بستری که توکن‌ها در آن ایجاد شده‌اند، برگزار می‌شود. با این روش، توکن‌ها قبل از راه‌اندازی، در ازای پول ملی یا ارزهای دیجیتال به فروش می‌روند. بعد از تولید توکن‌ها،‌ این توکن‌ها ویژگی‌هایی که برای آن طراحی شده‌اند را در بستر مورد نظر فعال می‌کنند.

مزیت‌های استفاده از توکن چیست؟

دقت داشته باشید که برای توسعه توکن هیچ ضرورتی به ایجاد یک بلاکچین اختصاصی نیست. این موضوع برای صرفه‌جویی در وقت توسعه‌دهندگان بسیار مفید است. همچنین، توسعه‌دهندگان می‌توانند با استفاده از این روش، علاوه بر ویژگی‌های رمزارزها، از امنیت شبکه بلاکچین بومی هم بهره ببرند.

البته در استفاده از توکن فقط زمان نیست که صرفه‌جویی می‌شود؛ این روش در صرفه‌جویی در منابع و سرمایه افراد هم تاثیرگذار است، چراکه بعد از ایجاد بلاکچین باید هزینه‌ای برای تعیین استخراج‌کننده‌ها صرف شود تا معاملات درون شبکه را تایید کنند.

بدون شک، برای داشتن یک شبکه قوی باید ماینرهای بسیاری مشغول به‌کار باشند، درنتیجه، این روند بسیار طولانی‌تر و گران‌تر خواهد بود. باتوجه به این موضوع، بیش‌تر پروژه‌های ابتدایی در دنیای بلاکچین که بودجه کمی دارند، کار خود را با استفاده از توکن شروع می‌کنند.

شباهت‌ها و تفاوت‌های کوین Coin و توکن Token

با توجه به تعاریف کوین Coin توکن Token می‌توان گفت که هر واحد ارزی بر روی یک شبکه، توکن در نظر گرفته می‌شود. این توکن‌ها بعد از این که به حد کافی توسعه پیدا کردند، می‌توانند بلاکچین مستقل خود را راه‌اندازی کرده و به کوین تبدیل شوند.

از شباهت‌های بین کوین Coin توکن Token می‌توان به این موضوع اشاره کرد که هر دو برای افراد امکان پرداخت ایجاد می‌کنند، درحالی‌که توکن‌ها علاوه بر این قابلیت، ویژگی‌های دیگری هم ارائه می‌دهند. ارزش توکن معمولا براساس میزان مفید بودن آن و ویژگی‌هایی که ارائه می‌دهد، سنجیده می‌شود. به‌طوری که هرچه کاربرد توکن بیشتر باشد، بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد.

اما مهم‌ترین تفاوت‌های کوین Coin توکن Token از این قرار است:

• سکه ارز دیجیتال (کوین) شبکه بلاکچین اختصاصی دارد،‌ درحالی‌که توکن براساس شبکه‌های بلاکچینی‌ که قبلا به ‎وجود آمده‌اند، برای یک کاربردهایی خاص ایجاد می‌شود. برای مثال، تتر یک توکن است که در شبکه اتریوم و شبکه‌های بلاکچین مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد،‌ اما بیت کوین، یک کوین است که تنها در شبکه مستقل خودش دیده می‌شود. تتر یک ارز دیجیتال با قیمتی بسیار نزدیک به 1 دلار است (دیدن قیمت لحظه ای تتر) که توسط دلار آمریکا پشتیبانی می شود و کاربرد آن جایگزینی با دلار در دنیای رمزارز است.
• سکه ارز دیجیتال فقط برای پروسه‌های پرداخت استفاده می‌شود،‌ اما توکن کاربرد متعددی دارد.
• ساخت کوین بسیار دشوارتر از ساخت توکن است.
• اغلب کوین‌ها از طریق فرایند استخراج توزیع می‌شوند،‌ این موضوع برای توکن‌ها از طریق روش ICO انجام می‌گیرد.
• کوین‌ها می‌توانند کیف پول اختصاصی خود را داشته باشند، درحالی‌که توکن‌ها فقط در کیف پول‌های بلاکچین میزبان ذخیره می‌شوند.

جمع‌بندی

اکنون که دو مفهوم کوین و توکن را به‌خوبی شرح دادیم و تفاوت‌های آن‌ها را بررسی کردیم، برای ما بنویسید که آیا رمزارز مورد علاقه شما جزو گروه کوین‌هاست یا توکن‌ها؟ به هر حال، تشخیص تفاوت بین این دو مفهوم می‌تواند کمی چالش‌برانگیز باشد. اما برای یافتن جواب خود می‌توانید به سایت رسمی رمزارز مورد نظر رجوع کنید تا از ماهیت اصلی آن مطمئن شوید.

تفاوت کوین با توکن در چیست؟

ورود به بازار ارزهای پایه در صورتی که اطلاعاتی در این خصوص نداشته باشید می تواند کار پیچیده و دلهره اوری باشد. حتی اگر با این بازار آشنایی کاملی نداشته باشید ولی احتمال زیادی دارد که در مورد بیت کوین چیزهایی شنیده باشید، اما در مورد هزاران کوین دیگری که در این بازار وجود دارد چیزی ندانید.

برای درک بهتر بازار های رمز نگاری، ارزهای پایه را می توان به دو دسته مجزا تقسیم کرد: کوین و توکن.

بسیاری کلمات "کوین" و "توکن" را به عنوان مترادف در نظر می گیرند و توسط بسیاری از افراد قابل تعویض هستند. اما مفهوم این دو کاملا متفاوت است. در این مقاله قصد داریم تا اطلاعات کاملی در مورد این دو کلمه خدمت شما ارائه دهیم تا بتوانید تفاوت این دو را به درستی درک کنید.

کوین چیست؟

کوین که به آن الت کوین یا ارز رمزنگاری شده نیز می گویند، پول دیجیتالی است که با استفاده از تکنیک های رمزگذاری ایجاد می شود. بیت کوین مشهورترین مثال برای کوین است. بیت کوین مبتنی بر بلاکچین می باشد. داده ها به صورت جمعی ذخیره می شوند و بین شرکت کنندگان بلاک چین به اشتراک گذاشته می شوند. بلاک چین شفافیت را تضمین می کند و تقلب را کاهش توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ می دهد. کوین های که مبتنی بر پروتکل بیت کوین، توسط ساتوشی ایجاد شده و در دسترس عموم قرار گرفته است (لیتکوین، نیم کوین) و کوین هایی که با بلاک چین کار می کنند و به طور خاص برای آن ها ایجاد شده اند ( ریپل ، مونرو).

کوین ها دارای ویژگی های مشابه پول هستند: قابلیت تقسیم، حمل، عرضه محدود و . دارند. بسیاری بر این باورند که در آینده کوین ها جایگزین پول متعارف می شوند.

مشخصات اصلی کوین ها عبارتند از:

1) آنها به زنجیره بلوک باز عمومی گره خورده اند - هر کسی مجاز به پیوستن و شرکت در شبکه است.

2) ممکن است ارسال ، دریافت یا استخراج شوند.

انواع کوین

به طور کلی کوین ها را می توان به دو دسته کلی تقسیم بندی کرد:

ارزهای دیجیتال متمرکز: این نوع ارز دیجیتال در حقیقت مانند پول های رایج عمل می کنند، تنها تفاوت ان این است که این ارزها در دنیای دیجیتال قرار دارد. مانند پول که بانک های مرکزی بر روی چاپ عرضه و تقاضای آن کنترل وجود دارد. سازندگان این کوین ها نیز بر میزان و چاپ آن ها کنترل دارند.

ارزهای دیجیتال غیر متمرکز: در این نوع ارزها توسعه دهندگان هیچ گونه کنترلی بر روی آن ندارند. و اطلاعات ان ها بر روی یک سرور ذخیره نمی شود بلکه بر روی هزاران سرور به صورت شبکه ای ذخیره می شود. همین مسئله باعث می شود که احتمال هک و دزدی پایین اید و شفافیت و اعتماد بر روی آن افزایش پیدا کند.

توکن چیست؟

توکن ها به ارزهای رمز پایه ای اشاره می کنند که به خودی خود شبکه بلاکچین ندارند. در عوض این ارزهای رمز پایه بر روی بلاک چین دیگری ساخته شده است. کاربران می توانند با استفاده از بسیاری از پلتفرم ها DeFi (امور مالی غیر متمرکز) توکن دیجیتالی ایجاد کنند.

به دلیل پشتیبانی از قرار دادهای هوشمند، اتریوم یکی از محبوب ترین گزینه ها به شمار می آید. امروزه توکن های دیجیتالی بسیار یافت می شوند که دارای علامت ERC-20 هستند، زیرا پلتفرم اتریوم به راحتی امکان ایجاد توکن در بالای بلاکچین اتریوم را فراهم می کند. در حال حاضر هزاران توکن در بازار وجود دارد.

چگونه از توکن های دیجیتال استفاده کنیم؟

دقیقا مانند کوین های دیجیتالی، توکن ها نیز ارزش را منتقل می کنند. در بیشتر موارد، یک توکن دیجیتال دارای قدرت های اضافی است. هر کس می تواند توکن دیجیتال ایجاد کند تا ویژگی های خاص را بر آورده کند.

انواع توکن های دیجیتال که برای اهداف گوناگون وجود دارد:

توکن های ارزی (Security tokens): به عنوان یک روش سرمایه گذاری دارایی که در دنیای واقعی مانند سهام و درآمد ثابت عمل می کنند. کاربرد این توکن مانند سایر ارزهای دیجیتال است.

توکن های کاربردی (Utility tokens): با ظهور اتریوم این نوع توکن ها بوجود آمدند. بر خلاف توکن های ارزی، توکن های کاربردی به دارندگانشان اجازه دسترسی به محصول یا سرویس خاص را می دهد. این نوع توکن ها چندین کاربرد دارد و معمولا بر روی یک بلاک چین مانند اتریوم ایجاد می شوند.

توکن های دارایی (Asset tokens): این نوع توکن به عنوان نماینده دیجیتالی هستند که به یک دارایی واقعی مانند املاک و مستغلات، طلا و . مرتبط می شوند. توکن دارایی نشان دهنده سرمایه گذاری در دنیای واقعی است.

توکن‌های جایزه (Reward tokens: این نوع توکن ها معادل امتیاز است و برای پرداخت جایزه مورد استفاده قرار می گیرد.
توکن های بهادار (Securities tokens): با این توکن ها می توان محصولات و خدمات را خریداری کرد. این ویژگی باعث شده تا فعالان بازار و کمیسیون بورس وراق بهادار امریکا (SEC) آن ها را به عنوان توکن بهادار طبقه بندی کنند.

از تفاوت کوین و توکن چه می‌دانید؟

آیا تفاوتی میان توکن، کوین، ارز دیجیتال و ارز مجازی وجود دارد؟

به طور خلاصه، بله. تفاوت‌هایی اعم از بزرگ و کوچک میان توکن، کوین، ارزدیجیتال و ارز مجازی وجود دارد. برای مثال، وقتی صرافی JPMorgan Chas e جی پی ام کوینِ (JPM Coin) خودش را ارائه داد، آن را به‌عنوان «کوین دیجیتال» معرفی کرد. این در حالی است که لیبرای فیسبوک به‌عنوان یک « رمزارز » منسجم معرفی شد. همین امر می‌تواند یکی از دلایلی باشد که چرا قانون‌گذاران سراسر جهان پیرامون این رمزارز بسیار نگران شده‌اند.

با این اوصاف، در حالی که JPM Coin و لیبرا از لحاظ طراحی متفاوت هستند، اما در هر دو مورد، صاحب‌نظرانِ مبحث تمرکززدایی آن دو را به ‌عنوان «رمزارز» نپذیرفته بلکه به‌ عنوان «پول دیجیتال» یا «ارز دیجیتال» پذیرفته‌اند و اساسا به این دلیل است که هر دو توسط شرکت‌ها اداره می‌شوند و از این رو متمرکز هستند. متاسفانه این موضوع چندان ساده نیست: در حالی که ایدۀ اصلی رمزارزها تمرکززدایی است، برخی از آن‌ها تا حدی متمرکز هستند.

بنابراین، رمزارز یک ارز دیجیتال یا مجازی است (ظرافت معنایی این دو بعدا در همین مقاله بحث خواهد شد) که توسط رمزنگاری مستحکمی ساخته شده اند که آن را بسیار ایمن و تغییرناپذیر می‌کند. اکثر رمزارزها بر فناوری بلاک چین بنا نهاده شده‌اند. بلاک چین یک دفترکل توزیع شده است که توسط شبکه‌ای غیرمتمرکز از کامپیوترها تشکیل می‌شود. با این حال، از لحاظ فنی وجود رمزارزهای مستقل از بلاک چین نیز ممکن است. به‌عنوان نمونه، Digicash که یکی از ابتدایی‌ترین شیوه‌های پرداخت الکترونیکی رمزنگاری‌شده در اوایل دهه 90 میلادی است، دارای بلاک چین نبود.

امر از این هم پیچیده‌تر است. حتی در میان همین رمزارزهای (برپایۀ بلاک چین) مرسوم نیز زیرشاخه‌هایی وجود دارند. مثلا نئو (NEO) یک کوین است، در حالی که باینانس کوین (BNB) یک توکن است. همان طور که متوجه شده‌اید، سردرگمی‌های زیادی در دنیای کریپتو پیرامون این اصطلاحات وجود دارد، که این مقاله بر آن است به روشن‌سازی آن‌ها بپردازد.

کوین چیست؟

کوین‌های دیجیتالی هستند که بومی بلاک چین خودشان اند.

بیت کوین (BTC)، مونرو (XMR) و اتریوم (ETH) نمونه‌هایی از «کوین»‌های رمزارزی شده هستند. اما نقطه اشتراک این‌ها چیست؟ همۀ این‌ها در دفترکل مستقل خودشان وجود دارند: بیت کوین بر روی نسخۀ اولیه بلاک چین بیت کوین اجرا می‌شود، اتریوم از طریق بلاک چین اتریوم مورد استفاده قرار می‌گیرد، مونرو بر روی بلاک چین مونرو موجود است و… . همۀ این‌ها قابلیت ارسال، دریافت و استخراج را دارند.

همان طور که از اسمشان پیداست، کوین‌ها قابلیت‌هایی مشابه پول دارند: قابل تعویض، قابل تقسیم و قابل حمل هستند و عرضۀ آن‌ها محدود است. پس به طور معمول، کوینِ رمزارزی به‌عنوان پول نقد استفاده می‌شود: برای پرداخت بهای کالاها (اگر چه مقبولیت آن‌ها برای خرده‌فروشی تا کنون کم بوده است). با این حال، استثناهایی نیز وجود دارند: با وجود اینکه اتریوم تمام مشخصه‌های یک کوین را دارد، فراتر از قوانین «پول»ِ خودش عمل می‌کند. به این دلیل که در بلاک چین اتریوم و برای تسهیل تراکنش‌ها استفاده می‌شود.

دیگر اصطلاح، اصطلاح «آلت کوین» است. این عنوان را از آن جا قرارداده‌اند که چون جایگزینی برای بیت کوین(رمزارز اولیه) عمل می‌کنند. بسیاری از آلت کوین‌ها فورک و انشعابات بیت کوین هستند و با استفاده از پروتکل متن باز بیت کوین توسعه یافته‌اند – مثل لایت کوین (LTC) و دوج کوین (DOGE) – اما اتریوم و مونرو نیز با اینکه به کلی بر روی یک بلاک چین جدید ساخته شده‌اند، به‌عنوان آلت کوین شناخته می‌شوند. بنابراین، هنگام تعریف یک آلت کوین باید این سوال را پاسخ داد: آیا آلت کوین یک کوین رمزارزی است که بلاک چین مخصوص خودش (غیر از بیت کوین) را دارد؟ اگر جواب مثبت باشد، در این صورت یک آلت کوین است.

پس توکن چیست؟

دارایی‌های دیجیتالی که می‌توانند داخل اکوسیستم یک پروژه به خصوصی استفاده شوند.

اصلی ترین تفاوت کوین و توکن در این است که توکن نیازمند بستر بلاک چین دیگری برای اجرا است. اتریوم، غالبا به خاطر قابلیت قرارداد هوشمند خود، یکی از رایج‌ترین بسترها برای ساخت توکن است. توکن‌های ساخته شده در بلاک چینِ اتریوم معمولا به‌عنوان ERC-20 tokens شناخته می‌شوند؛ مثلا مشهورترین استیبل کوین این صنعت یعنی تتر (USDT) اینگونه است. البته بسترهای دیگری نیز برای توکن وجود دارند، مثل نئو یا ویز (Waves).

با وجود اینکه از توکن‌ها به‌عنوان وسیلۀ پرداخت می‌توان استفاده کرد (به اصطلاح «ارز توکن»)، اما هدف آن‌ها در مقایسه با کوین‌ها متفاوت است.

بسیاری از توکن‌ها به این منظور ساخته شده‌اند که در برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps) و شبکۀ آن‌ها مورد استفاده قرار بگیرند. اصطلاحا به این‌ها توکن‌های ابزاری «utility tokens» می‌گویند. هدف اصلی این است که به دارندۀ توکن‌ها دسترسی به عملکرد پروژه مربوطه را بدهند؛ مثل بیسیک اتنشن توکن (BAT). BAT، یک توکن ERC-20 است. (یعنی بستر بلاک چین آن، اتریوم است) و برای ارتقای تبلیغات دیجیتالی ساخته شده است. تبلیغ کنندگان به وسیلۀ توکن‌های BAT، تبلیغات را می‌خرند و سپس این توکن بین ناشران و کاربران اینترنتی، به ترتیب به‌عنوان جایگزینی برای میزبانی تبلیغات و جایگزینی برای مشاهدۀ آن‌ها توزیع می‌شود.

در ادامه توکن های بهادار «security tokens» وجود دارند که نمایانگر سرمایه‌گذاری شخصی در یک پروژه است. اگرچه ارزش خود را از استارتاپی که حامی پروژه است می‌گیرند، اما به دارندۀ توکن مالکیت حقیقی آن استارتاپ را نمی‌دهند. مردم این نوع توکن‌ها را فقط با احتمال افزایش قیمت آن در آینده خریداری می‌کنند؛ رونق تمامِ عرضه اولیه کوین‌ها (ICO) به همین دلیل است. اما متاسفانه مردم درحالی توکن‌های بهادار می‌خریند که به شکل توکن های ابزاری درآمده بودند. معمولا توکن‌های بهادار تحت نظارت‌های موشکافانه قرار دارند و سیاست‌های فراگیرِ «مشتری خود را بشناس (KYC)» را در جایی غیر از بازار عرضه اولیۀ کوین اعمال می‌کنند.

فرق ارز مجازی و ارز دیجیتال چیست؟ این دو کلمه هم معنا هستند؟

خیر؛ یکی از عبارات انتزاعی‌تر و دیگری محسوس‌تر است.

این موضوع، از موضوع تفاوت کوین و توکن آسان‌تر است. «ارز دیجیتال» یک عبارت کلی است که برای توصیف هر نوع پول الکترونیکی استفاده می‌شود. چه ارز مجازی باشد و چه رمزارز (این دو عبارت نیز با هم تفاوت‌هایی دارند). مفهوم ارز دیجیتال ابتدا در سال 1983 یک مقاله تحقیقاتی توسط دیوید چام (David Chaum) ارائه شد، که بعدا آن را در قالب Digicash پیاده سازی کرد.

خصیصۀ معین‌کننده ارز دیجیتال این است که تنها به شکل دیجیتالی یا الکترونیکی وجود دارند و بر خلاف اسکناس دلار یا سکۀ واقعی، نامحسوس هستند. این‌ها تنها می‌توانند از طریق والت‌های الکترونیکی یا شبکه‌های متصل به مالکیت در آمده و خرج شوند. به طور معمول هیچ واسطه‌ای (هیچ بانکی) در کار نیست، و به همین دلیل است که تراکنش‌ها آنی است و کارمزدهای بسیاری کمی اعمال می‌شود. خبر خوب: ارز دیجیتال و پول دیجیتال یکی است.

بنابراین، کوین، توکن و توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟ ارز مجازی همگی ارز دیجیتال هستند.

ارز مجازی یک موجودیت متفاوت است، اگر چه از لحاظ تعریف، دیجیتال است. از آنجایی که در ابتدا بانک مرکزی اروپا این اصطلاح را در سال 2012 تعریف کرد، ارز مجازی یک «پول دیجیتالی که در یک محیط کنترل نشده قرار دارد، توسط توسعه دهندگانش منتشر و مدیریت می‌شود و به‌عنوان یک شیوۀ پرداخت در میان اعضای یک جامعۀ مجازی خاصی استفاده می‌شود.» است. نمونه بارز ارزهای مجازی که بر مبنای رمزنگاری نیستند، پول‌هایی است که در بازی‌های ویدیوئی تلفیق شده‌اند، مثل توکن‌‌های World of Warcraft، کارت‌های نقدی GTA Online و یا امتیازهای FIFA که یکی از بازی‌های معتبر شرکت بازی سازی EA Sports است. این‌ها معمولا در فضای بازی مربوطه قرار دارند و برای قفل‌گشایی پاداش‌هایی چون آیتم‌ها یا انیمیشن‌ها استفاده می‌شوند.

بنابراین، برخلاف پول‌های عادی یا حتی ارزهای دیجیتال خاص، ارزهای مجازی نمی‌توانند توسط یک بانک مرکزی یا مرجع نظارتیِ بانکی دیگر منتشر شود، و همین امر نشانگر عدم ثباتی است که این ارزها در معرض آن قرار دارند. از این رو، رمزارزها به کلی جدا از ارزهای مجازی هستند و حداقل مطابق با کتاب AP Stylebook نباید با یکدیگر اشتباه شوند، در حالی که هر دو در گروه بزرگ «ارزهای دیجیتال» قرار دارند.

آیا این تعاریف جهان شمول است؟

خیر، چرا که این فضا به طور مستمر در حال تحول و تکامل است.

رمزارزها، همانطور که می‌دانیم، تنها ده سال است که وجود دارند، و این در حالی است که اکثر سازمان‌های دولتی تنها سه تا پنج سال است که به آن‌ها توجه می‌کنند، و این از وقتی است که محبوبیت بیت کوین به طور قابل ملاحظه‌ای به همراه ارزش آن افزایش پیدا کرد. نکتۀ قابل توجه این است که لیبرای فیسبوک تحریکات دیگری را در میان ناظران مالی ایجاد کرده است: برخی کشورها در حال ایجاد کارگروه‌هایی هستند تا بررسی کنند لیبرا چیست و چگونه می‌توان آن را کنترل کرد.

بنابراین، تعریف رمزارزها، در بین، یا حتی در داخل حوزه‌های قضایی متفاوت است: تنها در ایالات متحده، پنج سازمان قانون‌گذاری مختلف، بر مبنای قلمروی خود، پنج تعریف مختلف برای رمزارزها ارائه داده‌اند. بدین ترتیب، IRS رمزارز و دیگر ارزهای مجازی را دارایی تلقی می‌کند. کمیسیون بورس و اوراق بهادار می‌پندارد که این‌ها نشانگر اوراق بهادار هستند. این در حالی است که شبکۀ اجرای جرایم مالی بر این باور است که رمزارز همان پول است. علاوه بر این، بستر نظارتی رمزارزهای ژاپن رمزارز را به‌عنوان «ارزش دارایی» تعریف می‌کند، و رئیس بانک مرکزی روسیه سابقا بیت کوین را «جانشین ارز» نامید.

علاوه بر این، با توجه به اینکه این فضا با سرعت شگرفی در حال تکامل است و اینکه غالبا قانون‌گذاران از این قافله عقب مانده‌اند، منصفانه است که فرض کنیم در آینده عبارات جدیدی برای ارزهای دیجیتال ظهور خواهند کرد و همین امر باعث می‌شود به روز بودن نسبت به عبارات و اصطلاحات رایج اهمیت پیدا کند.